Χρήστος Κασκαβέλης: «Δράκων» κριτική της Έρικας Αθανασίου

Στη σύγχρονη ελληνική πεζογραφία δεν είναι συνηθισμένο να καταπιάνονται οι συγγραφείς με μη αναγνωρίσιμους τόπους και εποχές. Δεν είναι τόσο συνηθισμένη η δημιουργία ενός κόσμου από την αρχή, ενός κόσμου που αρχικά δεν μπορεί να προσδιοριστεί ούτε χρονικά ούτε γεωγραφικά.
Ο αναγνώστης εισάγεται σε έναν κόσμο βίας, όπου τα παιδιά μεγαλώνουν με μοναδικό στόχο να γίνουν πολεμιστές. Σε μια Φυλή όπου δεν υπάρχουν οικογένειες, γιατί τα συναισθήματα που αναπτύσσονται μέσα στις οικογένειες αποδυναμώνουν την ψυχή του πολεμιστή.
Ο Χρήστος Κασκαβέλης στο δίτομο βιβλίο του Δράκων δημιουργεί από την αρχή αριστοτεχνικά έναν τέτοιο κόσμο και μας διηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή του Ντα Ρεν, που μεγάλωσε στη Φυλή, με μοναδικό στόχο να γίνει καλός πολεμιστής. Από την αρχή του βιβλίου μαθαίνουμε ότι ο Ντα Ρεν βρίσκεται σε ένα μοναστήρι Σταυρομάγων με στόχο να τον βοηθήσουν να σώσει τη ζωή της γυναίκας και της κόρης του. Για να του υποσχεθούν, όμως, τη βοήθειά τους οφείλει να διηγηθεί και να καταγραφεί από το μοναχό Ευσέβιους ολόκληρη η ζωή του μέχρι εκείνη τη στιγμή. Μια αφήγηση που θα πάρει χρόνια, διότι ο κόσμος που περιγράφει είναι εντελώς διαφορετικός από οτιδήποτε γνωρίζει ο μοναχός που την καταγράφει.
Τα κεφάλαια εναλλάσσονται με την προσωπική αφήγηση του Ντα Ρεν από το παρελθόν του, που καταγράφει ο μοναχός, και με το παρόν που καταγράφεται από τις ίδιες τις σημειώσεις του μοναχού.
Ο αναγνώστης εισάγεται σε έναν κόσμο βίας, όπου τα παιδιά μεγαλώνουν με μοναδικό στόχο να γίνουν πολεμιστές. Σε μια Φυλή όπου δεν υπάρχουν οικογένειες, γιατί τα συναισθήματα που αναπτύσσονται μέσα στις οικογένειες αποδυναμώνουν την ψυχή του πολεμιστή. Σε έναν κόσμο όπου θυσιάζεται ο καλύτερος, διότι μόνο αυτός μπορεί να εξευμενίσει την οργή της θεάς.
Διαβάστε ολόκληρη την κριτική εδώ
http://diastixo.gr/kritikes/ellinikipezografia/5443-drakwn-kaskavelis