Δράκων De profundis – Συνέντευξη στο Nyctophilia.gr

Ο Χρήστος Κασκαβέλης, συγγραφέας του “ΔΡΑΚΩΝ” (εκδόσεις Mamaya), είναι από τους πιο «φρέσκους» συγγραφείς της ελληνικής φανταστικής σκηνής και οπωσδήποτε από τους πιο ενδιαφέροντες. Θα αντιληφθείτε ακριβώς τι εννοώ από τις απαντήσεις του στη συνέντευξη που είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει για λογαριασμό της προσφιλούς μας Νyctophilia.
1.Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη συγγραφή σε αυτό το σημείο της ζωής σου; Το ήθελες από παιδί;Ναι. Είχα σκοπό να το κάνω όταν θα έβρισκα το χρόνο. Κι από παιδί έγραφα και ήταν πάντα μέρος της δουλειάς μου. Είχα σκοπό να γράψω τέσσερις μικρές ιστορίες. Όταν ξεκίνησα την πρώτη, το “ΔΡΑΚΩΝ”, είδα ότι θα βγει περίπου 300.000 λέξεις, 1000 σελίδες. Έχω άλλες τρεις «μικρές» ιστορίες, μάλλον τώρα έχω πέντε ακόμα. Υγεία και υπομονή. 4×5 = 20 θα χρειαστώ 20 χρόνια.2. Το είδος που διάλεξες να υπηρετήσεις είναι, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, από τα πιο εξεζητημένα. Σίγουρα από τα πιο παράξενα. Γιατί hard fantasy; Πώς κατέληξες να γράψεις την ιστορία του Ντα-Ρεν και όχι τη δική σου ή ενός αγαπημένου σου προσώπου, όπως κάνουν οι περισσότεροι συγγραφείς;Διάλεξα ένα είδος να υπηρετήσει αυτό την ιστορία και όχι εγώ το είδος. Ως ένα σημείο το διάλεξε η έρευνά μου και η πλοκή της ιστορίας. Από ένα σημείο και μετά κατάλαβα ότι οποιοδήποτε μεταφυσικό στοιχείο δεν θα βοηθούσε το βιβλίο. Δεν μ’ ενδιέφερε καθόλου σε ποιο ράφι θα το βάλει ο βιβλιοπώλης.3. Ντα-Ρεν, ο άρχοντας, ο εξοχότατος στα κινεζικά. Σαχ-Ούνα, Σαχ, ο βασιλιάς στα περσικά. Είναι σίγουρα τυχαίο;Κάτι θηλυκό έχει το Ρεν, κάτι αρσενικό το Σαχ. Ανάποδα από το φύλο του Ντα-Ρεν και της Σαχ-Ούνα. Ο Ντα-Ρεν αναπτύσσει μια έντονη ευαίσθητη πλευρά, ειδικά στο δεύτερο βιβλίο. Η Σαχ-Ούνα είναι πάντα ο δυνατότερος χαρακτήρας του βιβλίου. Γενικά, το βιβλίο έχει πιστεύω πολύ δυνατούς γυναικείους χαρακτήρες. Σχεδόν πάντα ξέρουν τι θέλουν, δεν τις φορτώνει σχεδόν ποτέ ο ήρωας στο άλογό του να της πάει όπου θέλει αυτός.4. Πόσο ο ήρωάς σου σε «έκανε ό,τι ήθελε» κατά τη διάρκεια της συγγραφής; Από ποιο σημείο και ύστερα πήρε τα γκέμια;Κουβαλάει από μικρός κάποια πράγματα μέσα του που παίζουν μεγάλο ρόλο στην εξέλιξή του. Ήξερα ακριβώς το τέλος πριν γράψω το βιβλίο και άρχισα να το γράφω από τη μέση της ιστορίας. Μετά κατάλαβα ότι πρέπει να προσθέσω πάρα πολλά στο πριν κομμάτι. Επομένως, ο ήρωας δεν πήγε όπου ήθελε αυτός στο βιβλίο, απλά γύρισε στην παιδική ηλικία για να εξηγήσει.5. Τα αναγνώσματά σου (γενικότερα) και αναγνώσματα ή γενικότερα οι ιστορίες (μουσικές, ζωγραφικές, προσωπικές εμπειρίες ενδεχομένως που θα θελες να μοιραστείς) και σε επηρέασαν στη συγγραφή του Δράκων.Καθαρά σε επίπεδο έρευνας κοίταξα αρκετά οτιδήποτε είχε να κάνει με τους τοξότες καβαλάρηδες της στέπας, είτε Ούνοι, είτε Μογγόλοι λέγονται αυτοί. Τι έτρωγαν, πως πολεμούσαν. Αρκετά διαφορετικά απ’ ότι νομίζουμε. Τα τόξα τους ήταν «πολυβόλα», λίγες εκατοντάδες άντρες σε λίγα λεπτά θα είχαν ρίξει σε τετραπλάσιους εχθρούς πάνω από 100.000 βέλη! Είχαν αναβολείς. Οι αναβολείς άλλαξαν τα πάντα. Οι μάγισσες σε πολλές φυλές πράγματι είχαν μακρόστενα κρανία, έδεναν έτσι στα μωρά τα κεφάλια. Χιλιάδες φωτογραφίες από μουσεία. Ο Ταμερλάνος έστειλε σακιά με αυτιά και γλώσσες των σφαγιασθέντων στους επόμενους. Δεν είναι φάντασι. Με ενδιέφερε να βρω λεπτομέρειες πολλές για τη ζωή και όχι για τα ιστορικά γεγονότα. Βέβαια στο κοινωνικό κομμάτι ξέφυγα έφτιαξα μια φανταστική φυλή που έχει πάρει πολλά από τα ακροδεξιά και φονταμενταλιστικά καθεστώτα των τελευταίων δεκαετιών. Για τα κεφάλαια του Βαραζάμ στο 2ο βιβλίο έπρεπε πχ. να ψάξω τι έχει γραφτεί για όσους Γερμανούς δούλευαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τι σκέφτονταν, πώς έπρατταν. Γιατί; Ακούω επική μουσική την ώρα που γράφω. Ο στίχος και τα λόγια με χαλάνε. Από τη λογοτεχνία, προτιμώ βιβλία με πολύ καλό χειρισμό της γλώσσας, παρά με ενδιαφέρουσες ιστορίες. Πχ. Το “Gormenghast”, το “Last Unicorn” και το “All the light we cannot see” απ’ αυτά που διάβασα τελευταία. Δεν με νοιάζει αν η ιστορία χάνεται για χάρη της γραφής, όπως σε αυτά τα βιβλία. Με νοιάζει η τέχνη της γραφής, γιατί αυτό με βοηθά στη δουλειά μου.6. Ο ερωτισμός στη φάντασυ. Ο ρεαλισμός. Το βρόμισμα, αν θέλεις, το τσαλάκωμα των χαρακτήρων. Πώς πρέπει κατά τη γνώμη σου να το χειριζόμαστε;Δεν έχω διαβάσει τα πάντα, not even close, αλλά μου φαίνεται ότι λείπουν και τα δύο σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχει μια fantasy και young adult mainstream παραγωγή που έχει δήθεν βία, αλλά επειδή προσπαθούν όλοι να πουλήσουν σε παιδιά αποστειρώνουν πολύ προσεκτικά την ιστορία. Με 5-10 προτάσεις χάνεις ένα μεγάλο κοινό που κοκκινίζει πχ. αν διαβάσει μια βρισιά και έχεις και σιγουράτζες κάτι μονάστερες κριτικές στο goodreads από αυτούς που σκανδαλίστηκαν έξω από το la-la-land τους. Εγώ δεν ανέχομαι να γράψω 1000 σελίδες βιβλίο για βαρβάρους που δεν βρίζουν. Το θεωρώ κοροϊδία για τον αναγνώστη να μην βρίσουν οι βάρβαροι σε 1000 σελίδες μια φορά. Το τσαλάκωμα των χαρακτήρων έχει γίνει της μόδας τελευταία, αλλά λίγοι το πετυχαίνουν και μου φαίνεται ότι πέραν του γενναίου πρίγκιπα, το δεύτερο στερεότυπο που έχουν βρει είναι ο σαδιστής μανιακός πρίγκιπας. Ένα τσαλάκωμα θέλει πολυεπίπεδη παρουσίαση πιστεύω, όχι απλά ν’ ανταλλάξουμε ένα καρτουνίστικο στερεότυπο μ’ ένα καινούριο. Ο ερωτισμός είναι ακόμα πιο δύσκολο. Δεν ξέρω αν το έχω πετύχει το τελευταίο.Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη πατώντας εδώ